Текст песни Данчык - Белавежская пушча
Запаветны напеў, далячыняў смуга,
У чаканні зары, што заблішча сляпушча -
Як свая, мне твая векавая туга,
Белавежская пушча, Белавежская пушча.
Тут забыты даўно наш прабацькаўскі схоў
І, часамі, той кліч нашых продкаў пачуўшы,
Шэрай птушкай лясной з дальна-даўніх вякоў
Да цябе паспяшаю, Белавежская пушча.
Ледзьве значным слядком да крыніцы брыду
Праз траву, трыснягі, хмызняковыя гушчы,
Як алені, з кален п'ю жывую ваду
Роднай праўды твае, Белавежская пушча.
Адагрэю душу ля высокіх дубоў,
Ды на ўцеху жывым і сляпым, і відушчым,
Панясу твой напеў запаветны дамоў,
Белавежская пушча, Белавежская пушча.
У чаканні зары, што заблішча сляпушча -
Як свая, мне твая векавая туга,
Белавежская пушча, Белавежская пушча.
Тут забыты даўно наш прабацькаўскі схоў
І, часамі, той кліч нашых продкаў пачуўшы,
Шэрай птушкай лясной з дальна-даўніх вякоў
Да цябе паспяшаю, Белавежская пушча.
Ледзьве значным слядком да крыніцы брыду
Праз траву, трыснягі, хмызняковыя гушчы,
Як алені, з кален п'ю жывую ваду
Роднай праўды твае, Белавежская пушча.
Адагрэю душу ля высокіх дубоў,
Ды на ўцеху жывым і сляпым, і відушчым,
Панясу твой напеў запаветны дамоў,
Белавежская пушча, Белавежская пушча.
Перевод текста песни Данчык - Белавежская пушча
Заветный напев, далячыняў дымка,
В ожидании зари, что заблішча сляпушча -
Как своя, мне твоя вековая тоска,
Беловежская пуща, Беловежская пуща.
Здесь забытый давно наш прабацькаўскі тайник
И, временами, тот зов наших предков услышав,
Серой птицей лесной из дальна-давних веков
К тебе паспяшаю, Беловежская пуща.
Едва значительным слядком к источнику мразей
Через траву, трыснягі, кустарниковые гущи,
Как олени, с колен пью живую воду
Родной правды твои, Беловежская пуща.
Адагрэю душу у высоких дубов,
Да, в утешение живым и слепым, и зрячим,
Унесу твой заветный напев домов,
Беловежская пуща, Беловежская пуща.
В ожидании зари, что заблішча сляпушча -
Как своя, мне твоя вековая тоска,
Беловежская пуща, Беловежская пуща.
Здесь забытый давно наш прабацькаўскі тайник
И, временами, тот зов наших предков услышав,
Серой птицей лесной из дальна-давних веков
К тебе паспяшаю, Беловежская пуща.
Едва значительным слядком к источнику мразей
Через траву, трыснягі, кустарниковые гущи,
Как олени, с колен пью живую воду
Родной правды твои, Беловежская пуща.
Адагрэю душу у высоких дубов,
Да, в утешение живым и слепым, и зрячим,
Унесу твой заветный напев домов,
Беловежская пуща, Беловежская пуща.
Просмотры 239