Katson avaruuteen ja annan ajatusteni kuivien lehtien pudota/ ruumiini liekehtiessä palaan täydellisimpään hiljaisuuteen/ jonka mustuuden takaa loistaa tuohusten valo/ pudonneen tähden temppelissä syvällä ihmisessä//

Takanani monissa muodoissa kuljetut elämät/ edessäni ajattomuuden sanaton, viimein käsitetty mysteerio/ ymmärtäen ruusujen kietoman käännetyn ristin salaisuuden/ olen viimein päättänyt etsintäni, palaten pimeyteen joka oli matkojeni alku//

Hengittäen Häntä me palamme fasadimaailman takana/ ikuisina, osallistuen monimuotoiseen leikkiin jota kutsutaan/ valon ja varjon, elämän ja kuoleman, hyvän ja pahan taisteluksi/ kaukana se narrin todellisuus jossa orjiksi syntyneet hallitsevat//

Ja katso, luideni varaan pingotettu salaisuuksien pergamentti/ vanhaikäinen liha ja Arkonttien loihtima elimistön outo koneisto/ ovat ainoastaan labyrintti ulkopinta, temppelin esipiha/ ikuisen matkantekijän yllä loistaa Azazelin Tähti//

Я смотрю на пространстве , и я дам свои мысли сухие листья осень / Я вернусь к моей тела пылать с полной тишине / чернота за tuohusten светит свет / звезда упала из храма глубоко в организме человека / /

 Позади меня во многих формах путешествовал жизнь / перед безвременья в оцепенении, наконец, понял, что тайна / понимание розы упаковка обратный крест секрету / я , наконец, решил поисках , возвращаясь к темноте , что стало началом моих поездок / /

 Он дышал мы сжигаем fasadimaailman сзади / вечная , будучи вовлеченным в разнообразном пьесу под названием / свет и тень , жизнь и смерть , добро и зло битва / далеки от реальности , в которой он дурак родился в рабство доминируют / /

 И вот, luideni растягивается на тайнах пергаментной / старости мяса и Archon вызывал странное техника организма / есть только лабиринт внешней поверхности дворе храма / вечном путешествии автор светит выше Азазель Звезда / /